Inleiding

Een magische naam in alle uithoeken van de wereld. Paradoxaal misschien, maar toch heerst er rond deze appellatie iets gereserveerd, en lijkt ze ondergedompeld in de rustige charme van een onopvallende bourgeoisie.
De mensen van Pomerol zijn misschien wat zwijgzaam en terughoudend, maar dit gevoel verdwijnt van zodra men in contact komt met wat hen het meest ter harte gaat: hun wijn.

Geschiedenis

Aan de basis van dit wijngebied liggen de ridders en hospitaalbroeders van Sint-Jan van Jeruzalem. Archiefonderzoek heeft aangetoond dat het Hospice van Pomerol befaamd was om zijn warm onthaal en eveneens om de kwaliteit en heilzame werking van zijn wijn.
We moeten echter wachten tot het einde van de 19de eeuw, en vooral tussen de twee wereldoorlogen, om de appellatie te zien opduiken aan het firmament van de grote Bordeauxwijnen.
De opgang van de Pomerolwijnen is vooral te danken aan de komst van de Corréziens. Bijna 150 jaar geleden verlieten de eerst hun geboortestreek, de Corrèze, in het hart van het Centraal Massief. Ze kwamen hun geluk zoeken aan de oevers van de Dordogne, om vervolgens verder te trekken naar Noord-Frankrijk en België. Daar verhandelden ze de wijnen van de streek, en meer bepaald die van Pomerol. Zo werden ze stilaan grote handelaars en nog later producenten.
Vandaag tellen we hier vele succesverhalen, die de bewondering oogsten van de hele wijnsector. Ze worden gewaardeerd door de lokale bevolking, wiens waarden ze delen, en hebben zich goed geïntegreerd in de plaatselijke en regionale economie, waaraan ze een stevige bijdrage hebben geleverd.

Is Pomerol een bewaarwijn?

Onder de wijnen van Bordeaux maakt Pomerol geen aanspraak op de finesse en distinctie die bijvoorbeeld bij Médoc te vinden is, maar body en souplesse kom je wél tegen.
Dat verklaart waarom de wijn ook in betrekkelijke slechte en natte jaren op kwaliteit blijft. Want Pomerol, met zijn waterdoorlatende bodem, is beter bestand tegen veel regen dan veel andere wijnstreken. Pomerol van een minder goed jaar is niet duur en heeft niettemin genoeg body (maar als er veel merlots aangeplant zijn, heeft de oogst meer van de regen te lijden).
Pomerol is in het algemeen goed geschikt om te bewaren, waarbij absoluut Pétrus genoemd moet worden, dit château mag zeker niet te jong gedronken worden. Er kunnen grote verschillen optreden tussen de verschillende crus. De factoren die daarbij een rol spelen zijn de wijnstokvariëteit, de opbrengst per hectare en de wijnbereiding, de wijze van vinificatie. Het is duidelijk dat de tijd die de wijn in de gistkuip heeft doorgebracht, bepalend is voor de leeftijd die wijn kan bereiken.
Niettemin wint de wijn in de loop der jaren zoveel aan kwaliteit dat het bijna een misdaad is om Pomerol jong te drinken. Eigenlijk zouden wijnbouwers en -kenners boven het geldelijke gewin moeten staan, maar de werkelijkheid is anders. Door het ontbreken aan wijnkelders die die naam verdienen in de huidige woningen is de weg van producent naar consument nog korter geworden en dat is heel jammer.
Uit het voorgaande mag niet de conclusie getrokken worden dat elke Pomerol een bewaarwijn is, dat wil zeggen een groot aantal jaren kan in de wijnkelder bewaard worden. De crus van de grond die het meeste zand bevat worden niet beter als ze ouder worden, maar verliezen vrij snel hun eerste frisheid. Bij een wat snelle vinificatie ontstaat er in anderhalf tot tweeëneenhalf jaar een aangename, levendige wijn. Bij deze soort Pomerols valt heel wat te ontdekken, men kan zelfs stellen dat de appellation Pomerol zijn reputatie voor een niet gering deel te danken heeft aan het feit dat er zoveel wijnen geproduceerd worden die niet lang na het bottelen ontkurkt kunnen worden.

Er werd al gesteld dat de opbrengst per hectare een van de factoren is die van belang zijn voor het ouder worden van de wijn. Dat is een waarheid als een koe. De betere crus zijn nooit afkomstig uit wijngaarden met een hoge opbrengst. Er zijn wel uitzonderingen op die regel, maar dat komt slechts uiterst zelden voor. Een wijnbouwer maakt misschien twee- of driemaal in zijn leven mee dat zijn oogst groot is én van hoge kwaliteit. Er is een stroming in de wijnbouw die zegt te kunnen bewijzen dat het door de huidige stand van wetenschap mogelijk is om gemiddeld meer dan 40 tot 45 hectoliter te produceren, zonder dat het ten koste gaat van de kwaliteit.

Kenmerkende geuren voor Pomerol

Uiteraard is dit hier een weergave van de gemiddelde Pomerol en is het zeker niet zo dat dit alles terug te vinden is in elke fles Pomerol. Volgende geurexpressies zouden moeten terug te vinden zijn in Pomerolwijnen:

Truffel, Vanille, Amandel, Viooltjes, Zwarte bessen, Aalbessen, Honing, Bramen, Bosaardbeien, Vlierbessen, Eikenhout en Zoethout.

Als gezegd wordt dat een wijn fruitig is, kan dat verschillende dingen betekenen. Bij Pomerol moet daaronder verstaan worden de gewaarwording die rijp vruchtvlees in de mond geeft. Ook is er de overeenkomst met het 'volle' van vruchtsappen en het zondoorstoofde van natuurlijke suikers, vergelijkbaar met pruimensiroop. Deze 'gecarameliseerde' geur is de opvallendste eigenschap van Pomerol. Hij komt het meest tot volle uiting in de grootste crus, met bovenaan Pétrus, maar ook in de bescheidener wijnen zijn er sporen van te vinden, mits de oogst op het juiste moment is binnengehaald.

Druivensoorten

Wat betreft de druivenvariëteit kan gezegd worden dat wijnen van overwegend merlot soepeler en handelbaarder zijn dan wijnen die voornamelijk gemaakt worden van de cabernet sauvignon. Daarom kunnen wijnen van merlot ook jonger gedronken worden. Maar zo heel eenvoudig is het nu ook weer niet, want het klimaat, het microklimaat, de grond, de ondergrond, de datum en zelfs de keuze van de oogstdag en de kennis van de keldermeester spelen allen een rol en geen enkele computer kan de wisselwerking tussen al die factoren beter bepalen dan een goede wijnproever. De overvloed aan gegevens en variabelen maakt het zo moeilijk om er van tevoren iets zinnigs over te zeggen. Hoe een wijn zich zal ontwikkelen is vaak de grote onbekende. Vooral bij Pomerol. Afgezien van kwaliteitsverschillen ten gevolge van het weer in verschillende jaren, kan de variatie in interne structuur van de wijn van cru tot cru uiterst belangrijk zijn.

Terroir

Op een paar meter afstand kunnen de grondsoorten aan de oppervlakte en de diverse lagen eronder aanzienlijk verschillen. Bovendien zijn de luchtstromen niet hetzelfde links en rechts van een beekje. Op een grindhoudend plateau is een helling van drie procent al voldoende om een oude luchtstroom naar beneden te voeren die de rijping vertraagt.
Pomerol is een geografische eenheid wat betreft hoogte, waterhuishouding en geologische samenstelling. Maar binnen die eenheid bestaat een veelheid aan minieme verschillen die allemaal een duidelijke invloed hebben op de groei, de voeding, de bloei en de vruchtzetting van de wijnstokken.
Als we echter over de ondergrond van Pomerol spreken kunnen we niet voorbij gaan aan de 'crasse de fer'. Als we de wijnbouwers moeten geloven bevat die crasse de alchemistische formule voor de wijn van Pomerol.
Die crasse de fer is een bodemgesteldheid die buiten Pomerol maar zelden voorkomt en is een zachte, ijzerhoudende zandsteen van het alios-type. Door de grondbewerking zijn gedeelten ervan aan de oppervlakte gekomen. Crasse de fer is dus een fossiele afzetting. Een erfenis van de natuur, waar men al lang mee vertrouwd is, want eigenlijk veroorzaakt ze een slechte afwatering en een zuur milieu. Door kunstmatige verbetering van de afwatering is dat probleem ondervangen. De crasse de fer heeft dus niet meer de ongunstige invloed die ze zou hebben als men de natuurlijke toestand had laten voortbestaan. De grondlaag heeft nu zelfs een gunstige invloed, doordat het ijzer uit de zandsteen voordelig blijkt voor de wijn.
En toch... en toch kan de grootste Pomerol, de Pétrus, zich er niet op beroepen, om de reden dat hij geen crasse de fer heeft. De Pétrus wijngaarden bestaan voornamelijk uit kleigronden en leemachtige zandgrond, net als het grootste deel van de wijngaarden van Vieux Certan en L'Evangile. Dat bewijst dat voor een Pomerol de crasse de fer ook niet onontbeerlijk is voor de kwaliteit.